Nie muszę utrzymywać córki, przecież jest dorosła!

Krzysztof jest ojcem nastoletniej córki. Z żoną rozwiódł się 3 lata temu. Córka ma 18 lat zdała rewelacyjnie maturę i wybiera się na studia do innego miasta. Krzysztof z zawodu mechanik samochodowy zarabia ok. 4 tys. miesięcznie. Nie chce jednak płacić alimentów na swoją świeżo upieczoną córkę-studentkę, gdyż uważa, że skoro jest dorosła, powinna sama łożyć na swoje utrzymanie i zamiast na studia pójść do pracy. Jak wygląda sprawa alimentów na pełnoletnie dziecko? – to nasz dzisiejszy temat rozważań.

Krzysztofa trzeba na samym wstępie wyprowadzić z błędnego myślenia. O zakończeniu obowiązku alimentacyjnego nie decyduje wiek dziecka. Nie może on żądać od córki, rezygnacji ze studiów i nauki, tylko dlatego, że ukończyła 18 rok życia. Jeżeli córka ma predyspozycje, chęć nauki i rozwoju, Krzysztof nie może po prostu powiedzieć: „nie płace bo studiujesz” albo „nie płacę bo jesteś pełnoletnia.” Jego obowiązek alimentacyjny trwa mimo tego, że córka jest pełnoletnia.

Zdarzają się także sytuacje skrajnie odmienne. Kiedy dorosłe dziecko, nie kontynuuje nauki i nie podejmuje pracy, sprawia problemy wychowawcze, licząc całkowicie na utrzymanie rodziców. (o nich opowiemy Państwu w kolejnych wpisach. Zajmiemy się też obowiązkiem alimentacyjnym z perspektywy rodzica, który sam ledwo wiąże przysłowiowy „koniec z końcem” ).

Powracając do głównego tematu – jak to jest z alimentami na dorosłe dziecko?

Odpowiadając na powyższe pytanie, warto przytoczyć art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który normuje obowiązek alimentacyjny.

Art. 133. § 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

§ 2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

§ 3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

I tak wskazując na §3, rodzice mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka pełnoletniego jeżeli, jest to połączone z nadmiernym uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymywania się. Jednak wyżej opisana sytuacja jest skrajnie odmienna, córka naszego bohatera chcę się uczyć, po to aby zdobyć zawód, który pozwoli jej zabezpieczyć swoją przyszłość. Krzysztof płacąc córce jak dotychczas 600 zł alimentów, nie poniesie nadmiernego uszczerbku. Czy Krzysztof w tej sytuacji ma szanse, na uchylenie się od obowiązku alimentacyjnego? Jednoznacznie trzeba wskazać, że nie!

Na sam koniec warto przytoczy bardzo ciekawy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1997 r. (sygn. akt. III CKN 257/97):

„Przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców względem dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nich nauki”.

Już dziś zapraszamy do lektury następnych wpisów.

Przeczytaj również